این جمعه هم گذشت اما بدون تو

سخت است زندگی بر ما بدون تو

شد عادت همه کابوس جمعه شب

آغاز گشتن فردا بدون تو

بي اذن تو هرگز عددي صد نشود

بر هر که نظر کني دگر بد نشود

زهرا تو دعا کن که بيايد مهدي

زيرا تواگر دعا کني رد نشود

***

از تو یک عمر شنیدیم و ندیدیم تو را
به وصالت نـرسیدیم و ندیدیم تو را

 روزی مـا فـقـرا شـربـت وصل تو نبـود
زهر هجر تو چشیدیم و ندیدیم تو را

 مگر ایام کهن سالی ما جلوه کنی!
در جوانی که دویدیم و ندیدیم تو را

 چه قدَر نذر ِتو کردیم و خبر از تو نشد
چه قدر شمع خریدیم و ندیدیم تو را

 گاهی اندازه ی یک پرده فقط فاصله بود
پرده را نیز کشیدیم و ندیدیم تو را

 سعی کردیم تو را خواب ببینیم شبی
سحر از خواب پریدیم و ندیدیم تو را

 مدتی در پی تو رند و نظر باز شدیم
همه را غیر تو دیدیم و ندیدیم تو را

 فکر کردیم که مشکل سر دلبستگی است
از همه جز تو بریدیم و ندیدیم تو را

 لا اقل کاش دم خیمه ی تو جان بدهیم
تا بگوییم : رسیدیم و ندیدیم تو را ...

دل بی قرار نیست ادا در می آوریم

چشم انتظار نیست ادا در می آوریم

عمریست در تلاطم دنیا و لذّت است

وقف نگار نیست ادا در می آوریم

مرغی که هر زمان سر یک بام می پرد

دنبال یار نیست ادا در می آوریم

قلبی که دل به صحبت سر ما سپرده است

فکر بهار نیست ادا در می آوریم

اصلاً دلی که مست ریا و ربا شود

گوشش به کار نیست ادا در می آوریم

بر لب دعای ندبه و دل غرق شهوت است

این انتظار نیست ادا در می آوریم

آقا محبّ واقعی ات در میان ما

یک از هزار نیست ادا در می آوریم

شنبه شوق دیدارت شدید میشود انگار

یکشنبه ندیدنت مدتی مدید میشود انگار

 

دوشنبه ها دلم دربه در ترین شاید

سه شنبه صبر من ناپدید میشود انگار

بگذار به عشق تو گرفتار بمیرم

مگذار که از دوری تو خوار بمیرم

بگذار دمی پای نگاهت بنشینم

مگذار که در حسرت دیدار بمیرم

مگذار ز عشقت سر سالم ببرم گور

بگذار که من هم به سرِ دار بمیرم

بی‌مایه‌ترینم به خریداری یوسف

بگذار در این گوشة بازار بمیرم

مگذار اجل جای دگر دیدنم آید

بگذار که در کوی تو دلدار بمیرم

یک لحظه بیا دیدن این محتضر خویش

آنوقت برو تا عقبت زار بمیرم

ای کاش نگارا وسط روضة ارباب

یا در دل سینه‌زنی ای یار بمیرم

من هم به ابالفضل قسم هست امیدم

در راه وصالت چو علمدار بمیرم

از ما عجیب نیست دعایی نمی رسد/از تحبس الدعا که صدایی نمی رسد...

ای میزبان فدای تو و سفره چیدنت / آیا به این فقیر غذایی نمی رسد؟

من سالهاست منتظر یک ضمانتم/آخر چرا امام رضایی نمی رسد ...

از ما عجیب نیست دعایی نمی رسد
از تحبس الدعا که صدایی نمی رسد

ما تحبس الدعا شده نان شبهه ایم
آنجا که شبهه است عطایی نمی رسد

پر باز می کنم بپرم،می خورم زمین
بال و پر شکسته به جایی نمی رسد

باید تنم پی سپر دیگری رود
با روزه های ما به نوایی نمی رسد

با دست خالی از چه پل دیگران شوم
دستی که وقف شد به گدایی نمی رسد

ای میزبان فدای تو و سفره چیدنت
آیا به این فقیر غذایی نمی رسد؟

من سالهاست منتظر یک ضمانتم
آخر چرا امام رضایی نمی رسد

از من مخواه پیش از این زندگی کنم
وقتی برات کرب و بلایی نمی رسد ..

   عاشقی دردسری بود نمی دانستیم  /  حاصلش خون جگری بود نمی دانستیم ...

پر گرفتیم ولی باز به دام افتادیم  /    شرط، بی بال و پری بود نمی دانستیم ...

عاشقی دردسری بود نمی دانستیم

حاصلش خون جگری بود نمی دانستیم

پر گرفتیم ولی باز به دام افتادیم

شرط، بی بال و پری بود نمی دانستیم

آسمان از تو خبر داشت ولی ما از تو

سهممان بی خبری بود نمی دانستیم

آب و جاروی در خانه ما شاهد بود

از تو بر ما گذری بود نمی دانستیم

این همه چشم به راهی نگرانم کرده

خود این هم نظری بود نمی دانستیم

آقا اجازه! این دو سه خط را خودت بخوان! /قبل از هجوم سرزنش و حرف دیگران.

آقا اجازه! پشت به من کرده قلبتان /دیگر نمی دهد به دلم روی خوش نشان!.

قصدم گلایه نیست، اجازه! نه به خدا!/ اصلا به این نوشته بگویید «داستان».

هم اردو هم جهاد

راهنمایی برای برگزاری اردوهای جهادی

هم اردو هم جهاد

حامد حامدی

تعطیلات عید نوروز فرصت مناسبی است برای آن‌هایی که قصد برگزاری یک اردوی جهادی را دارند. این مطلب هم به نوعی یک راهنماست برای برگزاری مفیدتر این اردو؛ ایردویی برای آباد کردن روستاهای محروم، این هدف از برگزاری یک اردوی جهادی است. در کنار دوستان بودنش اردوست و نفس آباد کردن جهاد. یک عده جوان (اغلب دانشجو) سال‌هاست که یک هفته تا یک ماه (شاید هم بیشتر) وقتشان را می‌گذارند پای این اردو و جهاد. این نوشته راهنمایی است برای آن‌ها که نمی‌خواهند به این نوع از اردوها بروند و تنبیهی است برای آن‌ها که سال‌هاست در این مسیرند؛ قبل از اردو، حین اردو و بعد از اردو.

دو هفته قبل از سفر به سرزمین ناشناخته...

می‌خواهید مکان سفر را انتخاب کنید، سعی نکنید این روستا خیلی دور باشد. حتما در استان خودتان روستای محروم هست. کافی است فقط کمی بگردید و کمی پرس و جو کنید (این فرض کمتر شامل پایتخت‌نشینان می‌شود؛ آن‌ها استثنایند).

مکان که انتخاب شد، هماهنگی‌ها را سریع شروع کنید. به دانشگاه، فرمانداری روستایی که در آن شهرستان واقع است، بخشداری، جهاد و کشاورزی، نیروی مقاومت بسیج و هر جایی که به فکرتان می‌رسد، اطلاع بدهید: ما داریم می‌آییم.

یک تیم از خود مسافران اردو سوار یک سواری شوند و به روستای موردنظر بروند. نیازهای روستا را بررسی کنید. نیازها را در قالب-های فرهنگی، عمرانی و اجتماعی جست‌وجو کنید. از زنان روستا غافل نباشید نیازهای روستا را از آن‌ها هم بپرسید (چند خانم برای این کار مأمور شوند بهتر است).

یک نقشه آماتور از روستا بکشید از شورا و دهیاری هم اگر نقشه کامل روستا و طرح‌ هادی روستایی را گیر آوردید که چه بهتر.

مأموریت شناسایی که تمام شد، یک جلسه با حضور تمامی بچه‌ها بگذارید. مشکلات روستا را به رایشان بگویید و بر اساس آن، برنامه اردویی تنظیم کنید. در یک شاخه کارهای عمرانی را بگذارید و در یک شاخه فعالیت‌های فرهنگی اجتماعی. اگر لازم است آب-بند زده شود، اگر قصد احداث ساختمانی عمومی (حمام، مسجد، خانه عالم، خانه معلم، مدرسه و...) را دارید، به فکر مصالحش باشید. ماشین‌آلاتی هم اگر لازم است فهرست کنید برای فعالیت‌های فرهنگی هم سخت‌افزار لازم است؛ کتاب، قفسه، پروژکتور و...

دوباره نامه‌نگاری‌ها را شروع کنید. ریاست محترم ... با سلام، پیرو مکاتبه قبلی مبنی بر اعلام برگزاری اردوی جهادی... خواهشمند است دستور فرمایید (وسیله نقلیه / ماشین‌آلات / بخشی از هزینه‌های... / کتاب و...) توسط واحد تحت امرتان تأمین شود. روی این نامه‌ها صددرصد حساب باز نکنید. تیری است که می‌اندازید اما احتمال خوردنش زیاد است. پیگیر جواب نامه‌ها باشید؛ حضوری، تلفنی، سفارش مسئولان بالادست و...

کنسور، جیره غذایی، ظروف پخت غذا و لوازم درون اردویی یادتان نرود.

دوربین برای ثبت اردو (عکاسی، فیلم‌برداری) لازم است ریاگریزها به فکر تشویق دیگران به اردوهای این چنینی باشند.

2

بسم الله الرحمن الرحیم

 اردوی جهادی، یک جهاد تمام عیار

ده‌ها هزار دانشجو و غیردانشجو در طول سال، در نقاط مختلف کشور، درگیر اردوهای جهادی هستند. گروه‌های  متعدد از جوانان با میانگینِ جمعیت 70 تا 100 نفر، به مناطق محروم، روستا‌های دور افتاده رفته و به مردم برای رضای خدا خدمت می‌کنند. از خانه‌سازی و بهداشت و کشاورزی و دامداری تا مسائل فرهنگی و تعلیم‌ و تربیت مشغولِ خدمت هستند.

این حرکت یک جهاد تمام عیار است. حرکتِ عظیمی که در دوران جمهوری اسلامی، با الگوگیری از نهضت جهادی صدر اسلام شکل گرفت. از سی سال پیش، جوانان متدیّن و انقلابی تحت عنوان اردوهای جهادی، به روستا می‌روند و از دروکردن گندم تا واکسن زدن به دام و راه‌اندازی آب و برق در خدمت روستاها هستند. بنده زمانی به دوستان عرض کردم که سریعترین رکورد توسعه و آبادی، در اردوهای جهادیِ صدر انقلاب تجربه شد. در تاریخ ایران و در عرض جغرافیای جهان، توسعه اقتصادی و مادی به این سرعت نداشته‌ایم. علت هم انگیزه‌ی‌ جوانان بود. اگر قرار بود مناطق محروم ما با بوروکراسی رسمی حکومت و بر اساس پروتکل‌ها و قرارداد‌های مادی -که برای فرد چقدر حقوق یا اضافه حقوق یا حق مأموریت برای کار کردن در مناطق محروم درنظر گرفته شود- آباد شود، هیچ‌وقت آن همه مناطق محروم با آن سرعت آباد نمی‌شد و همچنان بدون آب و برق و جاده و بهداشت باقی می‌ماند. اگر کسی آمار بگیرد در اوایل پیروزی انقلاب، که کشور در محاصره‌ی اقتصادی بود، درگیری داخلی داشت، گرفتار ترورهای داخلی و جنگ با عراق بود؛ چطور این همه آبادسازی داشته، به این مطلب می‌رسد که جوانان ما آن زمان دنبال تشریفات نبودند، همچنان که شما هم نیستید.

اعتدال و تنوع در غذا

یکی از توصیههای مرحوم آیت الله العظمی بهجت برای تندرستی این است که در غذا، اعتدال داشته باشیم و از افراط و تفریط بپرهیزیم. ایشان در این باره میگویند:

«اعتدال در غذا برای سلامتی مزاج خیلی مفید است. اگر انسان همیشه به نان خوردن عادت داشته باشد، بهتر است گاهی برنج بخورد؛ و اگر همیشه برنج میخورد، بهتر است گاهی نان و یا آش بخورد و تنوع در غذا داشته باشد.

شخصی دندانش درد میکرد، نزد طبیب رفت که آن را بکشد؛ طبیب گفت: «اگر سر درد گرفتی، سرت را هم میکشی؟! اعتدال معده، دنداندرد را هم برطرف میکند.» و بالاخره آن آقا دندانش را نکشید.»

عمل به طبّ مأثور از اهل بیت علیهم السلام

با توجّه به این که علم الهی معصومین علیهم السلام، محدود به امور معنوی نیست؛ قطعا اگر درباره مسائل طبّی و امور مربوط به تندرستی، توصیهای داشته باشند، بهترین توصیه است. اگر روایتی از معصوم (علیه السلام) صادر شده باشد، شکی در صحّت آن نیست.
هرچند بسیاری از معارف اهل بیت به دست ما نرسیده است، اما در میان همین مقداری که در دسترس ماست گنجینههای گرانبهایی یافت میشود که عمل به آن نجاتبخش است.

از توصیههای برخی از بزرگان، عمل به دستورات طبّی است که از ایشان (علیهم السلام) به دست ما رسیده است.

آیت الله العظمی بهجت در این باره میفرمایند:

«مرحوم مجلسی در یکی از مؤلَّفاتش نوشته است:
«اگر انسان به طبّ مأثور از ائمّه اطهار علیهم السلام عمل کند، به بیماری مبتلا نمیشود؛ زیرا آنها عالِم به خواصّ مأکولات و سبزیها و چیزهای دیگر هستند.» بنده هم فیالجمله دیدهام شخصی به طبّ مأثور عمل کرد، حدود هشتاد سال داشت و مریض نشده بود.
زمانی که ما در نجف بودیم و وبا زیاد شیوع داشت، ایشان به عیادت بیماران میرفت، با این حال به بیماری دچار نشد و فقط در اواخر عمر مرضش این بود که به نماز جماعت نمیآمد و به استراحت میپرداخت.
البته برای کارهای دیگر بیرون میآمد و نمیدانم که آیا در وقت وفات مریض شد و یا خیر.»

و درجایی دیگر میفرمایند:

«انسان میتواند با رعایت آداب شرعی و دستورهای دینی، از اطبّاء مستغنی شود.

آقایی به فرزندانش تذکّر میداد:
سفارش در فلان دفتر نوشتهام و آن این است که هر روز صبح، یک عدد سیب میل کنید، و کاری به دکترها نداشته باشید.

آقایی که نود الی صد سال سن داشت، میگفت:
هر صبح یک سیب رنده میکنند و من میخورم و میتوانم از جا بلند شوم و در طول سال، در خانه سیب نگه میداریم.»

در تأیید کلام بالای آیت الله العظمی بهجت(ره)، مطلبی را از شیخ محمدتقی بهلول (ره) نقل میکنیم:

«نسبت به بقیه مردم خیلی کمترمریض میشوم… به دود محتاج نیستم، خوراکم را از روی طب‌الرضا می‌خورم…

بگذارید تاریخش را برایتان خلاصه کنم؛ خلاصه‌اش این است که خلفای عباسیه از بس که به حیات خود پابند بودند که صحیح و سالم باشند، هر کدام در پایتخت خود یک دکتر اروپایی دائمی داشتند که هر وقت محتاج شدند به او مراجعه کنند.
مأمون هم یک دکتر داشت. وقتی که امام رضا(علیه السلام) را ولیعهد خود کرد، یک روز در مجلس مأمون، امام رضا (علیه السلام) با آن دکتر روبه‌رو شدند. آن دکتر از ایشان پرسید: «جدّ شما با این‏که تصدیق طبابت کرده و گفته: «العلم علمان علم الابدان و علم الادیان»، پس چرا در طب کتابی ندارد؟ و خدایتان در قرآن چرا در باره طب چیزی نگفته؟»

آيت الله بهجت بالاترین ذکر را ترک معصیت مي دانستند

می سازیم تا ساخته شویم

جهادی بودن ، ساختن آن چیزیست که همه می گویند : نمی شود ، اما آقایت می گوید : می شود. پس شروع می کنی به ساختن.خودت را می سازی و به میزانی که خود را ساختی دیگران را هم می سازی.پس همیشه در صحنه ای. بنایی استوار ، از خود و جامعه می سازی.آنگاه که خسته شدی تازه باید شروع کنی ، به این امید که آقایت را ببینی و تا لحظه ی دیدار ، از ساختن دست نمی کشی. آری ! می سازیم تا آقایمان را ببینیم.

اردوی جهادی فرصتی برای خود سازی

نظر آيةالله وحيد خراساني درباره رهبر انقلاب

راسخون:  آيت الله وحيد خراساني درخصوص رهبر انقلاب نظرات قابل تاملي دارند كه بيان آن در ايام سفر آيت الله خامنه اي به شهر قم قابل توجه است.

به گزارش جهان اين درحالي است که جريان ضدانقلاب تلاش مي کند نظرات آيت الله وحيد را در مقابل رهبري نشان دهند.

* هنگامي كه آيت الله آملي لاريجاني براي مشورت به خدمت آيت الله وحيد خراساني رسيده بودند تا نظرات ايشان را در خصوص پست رياست قوه قضاييه جويا شوند ايشان فرمودند به هرطريق كه مي توانيد اين سيد را كمك دهيد ايشان تنها است اگر شما او را كمك نكند پس چه كسي به ايشان ياري رساند.

* روزي يكي از طلبه ها خدمت آقاي وحيد خراساني مي رود و از اوضاع و احوال كشور گلايه مي كند و ايشان خطاب به اين طلبه جوان مي گويند آيا من مي توانم كشور را اداره كنم ؟
اين طلبه جوان بعد از مدتي تفكر مي گويد؟ خير شما نمي توانيد اين كشور را اداره كنيد
آيت الله وحيد مي گويند به راستي چه كسي بهتر از مقام معظم رهبري مي تواند اين كشور را اداره كند.

* آیت‌الله محمد مهدی شب‌زنده‌دار نيز در درس خارج فقه خود که در مسجد اعظم قم برگزار شد، با اشاره به حمایت آیت‌الله وحید خراسانی از مقام معظم رهبری گفت: آیت‌الله العظمی وحید خراسانی که ما بیست و چند سال خدمت ایشان مشرف می‌شدیم و تلمذ کردیم، چند بار در جلسات مختلف فرمودند «کارهای آقای خامنه‌ای بر‌اساس موازین است».

وی ادامه داد: یعنی ایشان ضوابط شرعی را مراعات می‌کنند و اصل در این است که هوا و هوس ندارند و وقتی تشخیص می‌دهند که این حکم، حکم خداست به آن عمل می‌کنند و این یک شهادت بزرگی است.

استاد دروس خارج حوزه علمیه قم گفت: در جلسه دیگری هم آیت‌الله وحید خراسانی از آیت‌الله خامنه‌ای و پدر ایشان تعریف کردند، بنابراین وقتی مقام معظم رهبری به حرم اهل بیت و قم مشرف می‌شوند، وظیفه همه ما است که از مقام شامخ ایشان تجلیل کنیم.

وی بیان داشت: این تجلیل، تجلیل از اسلام، مذهب، اهل بیت و مرجعیت بوده و شکر نعمت حکومت اسلامی است که خداوند متعال به این مملکت ارزانی داشته است.

((این جا اعلام می کنم، آیت الله شیخ مجتبی قزوینی (وفات سال 46)قبل از سال 42 در جلسه ای اعلام کردند، محمدرضا پهلوی آخرین شاه هستند و سلطنت پهلوی با ایشان تمام است.از ایشان سوال کرده اند چه کسی رهبر می شود؟ ایشان اسم امام خمینی (ره) را آورده و فرموده اند:«امام خمینی رهبر می شود ، وی را اطاعت کنید.سپس جنگ رخ می دهد و مدت آن 8 سال است.(من زمان جنگ این را می دانستم) و عراق به ایران حمله می کند که در نهایت پیروزی با ایران است.»
من این مطلب را همه جا می گویم و شما هم همه جا محکم بگویید.4 بزرگ به من فرموده اند و هر 4 نفر هم زنده اند.سخنان این بزرگواران را هم ضبط کرده ام.من این مطلب را جدا جدا از این 4 بزرگوار پرسیده ام وبا هم نبوده اند.این 4 نفر حضرات آیات، آیت الله بها الدینی ،آیت الله امجد،جناب آقای احدی از علما و حجت الاسلام و المسلین حیدری کاشانی هستند.سال 61 آقای منتظری قائم مقام می شوند و هر 4 نفر نگران می شوند.همان سال این ها خدمت آیت الله بها الدینی (به عنوان قله خود)می روند و از ایشان در مورد رهبر آینده می پرسند.این مطالب که از آیت الله بها الدینی نقل خواهم کرد عین عبارت هاست و کسانی که مکتوب نیز می خواهند به کتاب سیری در آفاق مراجعه کنند. آیت الله بها الدینی در جواب این 3 عزیز می فرماید:«آقای منتظری رهبر نمی شود، همه ی امید ما فرزند عزیز زهرا سید علی خامنه ای است.ایشان را اطاعت و حمایت کنید.» سال 68 مجلس خبرگان به رهبری امام خامنه ای رای می دهند.بعد از فوت امام خمینی،رهبر انقلاب به دیدار آیت الله بها الدینی می روند.بسیجی ها آیت الله العظمی بها الدینی اصرار داشته اند که دست آقا را ببوسند و آقا هم نمی گذاشتند.این عالم بزرگوار وقتی امتناع رهبر انقلاب را می بیند می فرماید«اجازه بدهید تا من دستتان را ببوسم تا فردا که به محضر جده ام زهرا مشرف شدم .به ایشان عرض کنم، دست ولی خود را بوسیدم >>

(به نقل از آیت الله فاطمی نیا)

(( رهبر عظیم الشانتان را دوست بدارید. عالمی، رهبری،موحدی،سیٌاسی، دینداری، انسانی ربانی، پاک، منزٌه، کسی که دنیا شکارش نکرده.

من داعیه ندارم از کسی - همان که عرض کردم
نه شکوفه ای نه برگی نه ثمر نه سایه دارم

همه حیرتم که دهقان به چه کار کشت ما را؟

قدر این نعمت عظما را که خدا به شما عطا فرموده ، قدر این رهبر ولیٌ- در همان عبارات که سرور عزیزم جناب استاد حداد عادل عبارت آوردند- رهبری ولیٌ، وفیٌ، الهی .

مبادا، توجه داشته باشید مبادا ؛ آقایان اول انقلاب یادتان هست؟ چقدر فرقه برخواستند که می خواستند کشور را تجزیه کنند؟
حواستان باشد. مبادا این وحدت ما را، مبادا این جمعیت ما را ، مبادا این کشور علوی را، این نعمت ولایت را از دست شما بگیرند.

خدایا به حق پیغمبر و آل پیغمبر سایه این بزرگمرد ، این رهبر اصیل اسلامی حضرت آیه الله معظم خامنه ای عزیز را مستدام بدار.
الهی آمین، الهی آمین ،الهی آمین به عدد کلماتت آمین))

سیارند کسانی که می‌دانند شمشیر زدن در رکاب شما برای پیروزی حق، از همان اجری در پیشگاه خدا برخوردار است که شمشیر زدن در رکاب حضرت حجت(عج) و نه تنها آماده،‌ که مشتاق بذل جان هستند. سرِ ما و فرمان شما !
متن نامه شهید سیدمرتضی آوینی خطاب به مقام معظم رهبری به این شرح است :
بسم‌الله الرحمن‌الرحیم
خدمت رهبر معظم انقلاب اسلامی، نائب امام عصر(عج) حضرت آیت‌الله خامنه‌ای أیدکم‌الله تعالی بتأییداته ‌الخالصه.
سلام علیکم و رحمة‌الله و برکاته.
امتثال امر، فرصتی برای عرض ارادت در این مرقومه باقی نمی‌گذارد لذا حقیر مستقیماً با استمداد از فضل بی‌منتهای رب‌العالمین وارد در اصل مطلب می‌شوم بعد از عرض این مختصر که:
ما با حضرتعالی به‌عنوان وصیّ امام امت(ره) و نایب امام زمان(عج) تجدید بیعت کرده‌ایم و تا بذل جان در راه اجرای فرامین شما ایستاده‌ایم؛ همان‌گونه که پیش از این درباره‌ی امام امت(ره) بوده‌ایم و بسیارند هنوز جوانانی که عشق به اسلام و شوق رضوان حق، آنان را در میدان انقلاب نگه داشته است؛ با همان شوری که پیش از این داشته‌اند‌.‌ خدا شاهد است که این سخن از سر کمال و صدق و از عمق قلوب همان جوانانی سرچشمه گرفته است که در تمام این هشت سال بار جنگ را بر شانه‌های ستبر خویش کشیدند. ما به جهاد فی سبیل‌الله عشق می‌ورزیم و این امری است فراتر از یک انجام وظیفه‌ی‌ خشک و بی‌روح. این سخن یک فرد نیست؛‌ دست جماعتی عظیم است که به‌سوی حضرت شما دراز شده تا عاشقانه بیعت کند.‌ بسیارند کسانی که می‌دانند شمشیر زدن در رکاب شما برای پیروزی حق، از همان اجری در پیشگاه خدا برخوردار است که شمشیر زدن در رکاب حضرت حجت(عج) و نه تنها آماده،‌ که مشتاق بذل جان هستند. سرِ ما و فرمان شما.
کمترین مطیع شما
سید مرتضی آوینی

انگار دیگر به نگاه نادقیق و از یک زاویه عادت کرده ایم.چشمهایمان را خوب باز نمی کنیم یا شاید چشمانمان باز است و بصیرتمان 2 زار نمی ارزد!

کاش ما که تنها از زاویه ی سیاست ، شخصیت شما را می بینیم و گاهی تمجید و گاهی نقد می کنیم یک کورسو هم برای درک عرفان بالای شما باقی می گذاشتیم . اگر معرفت و شناخت نسبت به نائب امام زمان (عج) داشتیم و دیدمان آنقدر وسعت داشت که حلقه ی وصل تو را با آن امام غائب حس می کردیم هرگز به خود اجازه ی کوچکترین سوء فکر را در مورد شما نمی دادیم...!
نمی دانم! ولی به این باور رسیده ام که غیر از نائب امام زمان (عج) نمی توانست این چنین باشد...

روحی فداک آقا!

این فقط منِ کوچک نیستم که این را می گویم که می دانم وسعت دیدم بسیار کم است.اما بسیاری از یلان طریق معنویت و عرفان این چنین وصفت می کنند:

مرحوم بهلول میفرمایند: من در طول مدت عمرم، امرا و صاحب منصبان زیادى را دیده‌ام؛ اما کسى را به لحاظ بى‌رغبتى به مقام و منصب دنیا، هم پاى "آقا " (آیت الله خامنه‌ای ) ندیده‌ام. انسان وقتى زندگى روزمره او را از نزدیک مى‌بیند، حس مى‌کند که ذره‌اى میل به دنیا در او وجود ندارد. 
 علامه عظیم‌الشأن حضرت آیت‌الله حسن‌زاده آملی، جلوی حضرت آقا دو زانو نشسته و ایشان را مولا خطاب می‌کنند. حضرت آقا ناراحت شده و به علامه می‌فرمایند این کار را نکنید. علامه حسن‌زاده می‌فرمایند: اگر یک مکروه از شما سراغ داشتم این کار را نمی‌کردم.
ایشان در مقدمه یکی از کتاب‌های خود خطاب به حضرت آقا می‌نویسد: با سلام و تحیت خالصانه و ارائه ارادت بی پیرایه و درود نوید جاوید به حضور آن قائد ولی وفی و رائد سائس حفی، مصداق بارز "نرفع درجات من نشاء " تقدیم می‌گردد و عرض می‌شود "یا ایها العزیز جئنا ببضاعه مزجاه " دادار عالم و آدم، همواره سالار و سرورم را سالم و مسرور دارد. (التمسک بذیل الولایه، حسن حسن‌زاده آملی)

http://www.zabolchatt.loxblog.com/

بیاییم و این محرم را زیبا شروع کنیم...

از همین حالا...

فقط بعشق اونی که ما رو محرما به روضه دعوت میکنه.....

بیایم و این عاشقانه بریم جلو....

بیاییم و این محرم را از همین حالا شروع کنیم...

چهله ای که آخرین روزش میشه اول محرم...

و توی این چهله(چله) صبحها به ارباب بی کفنمون سلامی بدیم.....

روزها حداقل یکبار زیارت عاشورا را قرائت کنیم...

بیایم و گناه نکنیم......

آیت الله سید صادق روحانی :

سوال : برهنه شدن مردان و در منظر زنان سینه و زنجیر زدن چه حکمی دارد ؟

جواب : باسمه تعالی ، بر مرد جایز است ولی زنان نگاه نکنند .

آیت الله سید صادق شیرازی

سوال : سلام علیکم . حکم برهنه به سینه زدن در عزاداری امام حسین برای مردان در صورتی که نامحرم نبیند چیست ؟

جواب : مستحب است

آیت الله فاضل لنکرانی (رحمه الله علیه )

سوال : برنه شدن مردان در حال سینه و زنجیر زدن در معرض نگاه زنان چگونه است ؟

جواب : بر زنان لازم است از نظر خودداری کنند .


 

مخالفت با ولایت فقیه ، مخالفت با امام زمان (عج) است.

همه بر این عقیده محکم خود استوارند که با نظام امامت هیچ مشکلی در اداره امور و اجتماع و مسائل فرهنگی و سیاسی مردم پیش نمی آید و ولایت فقیه هم نشات گرفته از نظام امامت است.

مسئله ولایت فقیه از فروع فقهی نیست تا ما بگوییم فلان روایت دلالت دارد یا نه، کدام روایت سندش حجت است ، کدام روایت نیست. این یک مسئله عقلی و بدیهی است.

حکم کسی که ولایت شرعی دارد در امور عامه (که نظام جامعه و معاش مردم بر آن مبتنی است.) بر همه نافذ است. حتی بر مجتهدین دیگر.

ولایت فقیه  در رهبری جامعه اسلامی و اداره امور اجتماعی ملت اسلامی در هر عصر و زمان از ارکان مذهب حقه دوازده امامی است که ریشه در اصل امامت دارد.

ولایت یعنی حکومت و اداره کشور و اجرای قوانین شرع مقدس یک وظیفه سنگین و مهم است نه اینکه برای کسی شان و مقام غیرعادی به وجود بیاورد و او را از حد انسان عادی بالاتر برد.

ولایت فقیه موافق یا مخالف؟

با مطالعه اندکی در مورد علمای اسلام و زوایای فکری و اعتقادی آنان نشان می دهد که ولایت فقیه و حکومت اسلامی بحثی بوده که همیشه بین آنها مطرح بوده است ولی به علت شرایط تاریخی بسیاری از علما نتوانستند از پس پیاده کردن این اصل بر آیند.

این اصل از بدیهیات اسلام و فقه شیعه است. در فقه عظیم شیعه که به همه کارهای مردم پرداخته شده است و برنامه ریزی شده است به طوری که از مسواک زدن مردم تا بزرگترین برنامه های اقتصادی پیش رفته است. فقه شیعه در مورد مباحثی چون قضاوت ، اقتصاد ، سیاست ، علوم پزشکی ، عوم عقلی ، مسایل حقوقی برنامه دارد. واضح و مبرهن است که این برنامه ها بدون وجود حکومت اسلامی محقق نمی شود. و کسی منکر این اصل نیست.

در مورد علمای شیعه این موضوع وجود دارد که همه آنها با مسئله ولایت فقیه موافق بودند و همه عقیده داشتند که یک فقیه باید بر مردم ولایت داشته باشند.

با مراجعه به پایگاه های اینترنتی مرجع مانند ویکی ÷دیا مشاهده می شود که در مورد این موضوع بسیار کم لطفی شده است و ولایت فقیه را به ناشایستگی معرفی کرده است. از قصد طوری وانمود کرده است که ولایت فقیه را به جز رهبریت نظام اسلامی کسی قبول ندارد. اگر چه بعضی علما در چند و چون برقراری حکومت اسلامی توسط ولایت فقیه اختلاف نظر هایی داشته اند ولی این هیچ گاه به معنی انکار ولایت فقیه نبوده و نیست. متاسفانه مشاهده می شود که به کسانی که عمر شریفشان را در راه برقراری نظام ولایت فقیه گذاشته اند تهمت زده می شود و با ارائه یک جمله در جایی از ایشان ، سعی دارند آنها را ضد ولایت فقیه جا بزنند. بعضی علما را هم که با شخص ولی فقیه اختلاف نظر داشته اند را منکر این اصل جا بزنند.

می توانم به جرات عرض کنم که اکثریت مباحث ولایت فقیه مورد اتفاق نظر علما بوده است. بحث های حاشیه ای مثل محدوده اختیارات و نحوه تشکیل نظام از موارد اختلاف نظر بعضی فقهاست که در این مورد نیز مانند هر بحث علمی اختلاف نظر وجود دارد.

بوی محرم می آید.......

شهادت امام جعفر صادق علیه السلام تسلیت باد...

در مدینه بینِ کوچه بهرِ مادر ناله کردم
چشم خود را با سرشکم منزلِ صد ژاله کردم
یاد مادر کرده پیرم
کوچه را در بر بگیرم
همچو زهرا مادر خود
از خدا خواهم بمیرم
سید المظلوم ـ حضرت صادق (3)
آتش غم در حریم خانه‌ام تا زد زبانه
من به یاد مادرِ خود اشکِ چشمم شد روانه
از برایت دل فکارم
مادرِ چشم انتظارم
همچو تو پهلو شکسته
من غریب این دیارم
سید المظلوم ـ حضرت صادق (3)
در سرای زندگانی رنج و غربت حاصلم شد
عاقبت در این زمانه زهرِ منصور قاتلم شد
ناله‌هایم بی اثر شد
سینه‌ام پر از شرر شد
بعد عمری شیعه سازی
مزد من زهرِ جگر شد
سید المظلوم ـ حضرت صادق (3)
بارالها شد نصیبم در غریبی‌ام بمیرم
در کنارِ قبرِ مادر منزلی دیگر بگیرم
اهل بیتم در نوا شد
خانه‌ام کرب و بلا شد
من چه گویم از عدویم
روز و شب بر من جفا شد
سید المظلوم ـ حضرت صادق (3)