چرا موظفیم در مناطق محروم و دورافتاده تبلیغ کنیم؟

تبلیغ جهادی، فضل یا فرض؟

محمد تقی ذاکر

شاید باورش سخت باشد اما واقعیت دارد. هنوز در کشور اسلامی ما مناطقی هست که پای روحانیت به آن‌جا باز نشده است. به عبارت دیگر روستاهایی وجود دارد که تا کنون از نزدیک با طلبه‌ای برخورد نکرده‌اند. اگر بپذیریم که مردم دینشان را از روحانیت می-گیرند، اگر قبول کنیم که روحانیت ناقل معارف ناب اسلام به مردم هستند، پس چندان هم عجیب نخواهد بود این‌که مردم این گونه مناطق هیچ اطلاعی از فرهنگ و معارف دینی ندارند؛ حتی در سمائلی که از دید ما ممکن است جزء ابتدائیات باشد مثل وضو، غسل و طهارت. در این نوشته قصد پرداختن به این را که مردم این مناطق جاهل قاصر هستند یا جاهل مقصر، نداریم و این مجال دیگری می‌طلبد. اما یک سوال اساسی در این بین وجود دارد که آیا تبلیغ روحانیت در این گونه مناطق که به معنای واقعی محرومند اعم از محرومیت مادی و فرهنگی، یک فضل است یا امری لازم و فرض؟

مقدمتا باید گفته شود تبلیغ جهادی تفاوت‌هایی با تبلیغ در جاهای دیگر دارد. قریب به اتفاق روستاها در مناطق محروم مسجد ندارند و این یعنی تبلیغ سنتی و منبر و محراب را باید فراموش کرد و به صورت جدی به تبلیغ چهره به چهره و و رودررو پرداخت. ضرورت این روش زمانی روشن‌تر می‌شود که ببینیم مردم چندان روی خوشی به مراسم دینی جمعی نشان نمی‌دهند.

از طرفی در این مناطق باید برای بیان مطالب دینی از صفر شروع کرد و نویسنده می‌داند که صفر بار معنایی خودش را در ریاضیات دارد. این مطلب را بگذاریم در کنار سختی راه نبود امکانات اولیه و شرایط سخت آب‌وهوایی در بعضی از فصول سال.

در این‌جا دو دیدگاه وجود دارد؛ عده‌ای معتقدند با توجه به کمبود نیروی انسانی در حوزه علمیه، همچنین نیازهای تبلیغی وسیعی که در شهرها و مناطق دیگر وجود دارد، اولت تبلیغی با مناطق محروم نخواهد بود. توضحی این‌که فشردگی جمعیت کشور در شهرها و از سوی دیگر تهاجمات فرهنگی دشمن و اوضاع نابسمان اخلاقی‌ای که گریبان مردم، خصوصا نسل جوان را گرتفه است، زمینه‌های فراوانی را برای امر تبلیغ به وجود آورده. طرفداران این نظر معتقدند تا وقتی که در شهرها از حضور مبلغ استقبال می‌شود و عده زیادی طالب فراگیری معارف از زبان سخنران دینی هستند، چرا باید وقت خود را صرف حضور در بعضی روستاها با جمعیت کم و استقبال سرد آنان کرد؛ علاوه بر این‌که تبلیغ در مناطق دورافتاده، شما را کم‌کم بی‌سواد می‌کند؛ چرا که برای بیان معارف ابتدایی دین مطالعه چندانی لازم نیست برعکس اگر شما بخواهید در شهر یک منبر ارائه دهید باید با پشتوانه چند ساعت مطالعه باشد و قص علی هذا از استدلالاتی که معتقدین نظر اول مطرح می‌کنند.

دیدگاه دوم، دیدگاه کسانی است که طبعا از رفاه و آسایش خود گذشته‌اند، از شهرت و نام و اصطلاحا کلاس هم چشم‌پوشیده‌اند و از پول و پاکت و بانیان خیر نیز همین‌طور. مسلما پذیرش این محدودیت‌ها و محرومیت‌ها با تکیه بر عزمی راسخ و اعتقادی عمیق امکان دارد؛ طلبه‌های فاضلی که جوانی خود را در راه کسب معارف دین و علوم اهل بیت (ع) سپری کرده‌اند. پای صحبت این جماعت که بنشینی حرف‌های زیادی برای گفتن دارند. یکی‌شان می‌گفت: «در این مناطق حلوا خیر نمی‌کنند. اما راستش را بخواهی یک چیزی آدم را این‌جا اسیر خودش می‌کند.»

و شاید این جمله چکیده تمام استدلالات طلبه‌های جهادی باشد. آن‌ها معتقدند که هر چند طلبه‌ها نسبت به همه مردم مسئولیت دارند و در هر جایی باید وظایف تبلیغی و دینی خود را انجام دهند اما بالاخره مردمان شهرها و مناطق غیرمحروم حرف حق به گوششان رسیده و می‌رسد؛ یعنی امکان دسترسی آسان به معارف و مبانی دینی به رایشان هست. از دیرباز استادانی را از نزدیک درک کرده‌اند، در محضرشان زانو زده‌اند و امکانات مختلف اعم از کتاب، روزنامه، سایت‌ها، جلسات و.. به رایشان فراهم است. برخلاف مناطق محروم که به جرأت می‌توان گفت بسیاری از مطالب دینی حتی به گوششان هم نخورده است آیا می‌توان از کنار این سخن به راحتی عبور کرد؟ آیا اینان مصداق ایتام آل محمد (ص) نیستند، مردمانی پاک‌نهاد، مهربان و مهمان‌نواز که طلبه‌ها را همچون نگینی در میان خود پذیرا هستند.

میزان پذیرش مردم به عبارت دیگر تأثیرگذاری مبلغین در این مناطق بسیار بالاست و این نشان از فطرت دست نخورده آن مدرم دارد. البته کار تبلیغ در این‌جا سخت است. تبلیغ چهره به پهره و ساده‌گویی در عین پختگی مطالب کار آسانی نیست ولی سختی‌هایش همه شیرین هستند چشاندن طعم دلنشین دین به انسان‌های آماده لذتی فوق تصور دارد.

طبیب دوار بودن را می‌توان در این‌گونه مناطق به خوبی تجربه کرد و باید غبطه خورد به حال چنین طلبه‌هایی که فقط و فقط به عشق مولایشان ولی عصر (عج) و در راه سربازی ایشان، با تأسی از پیامبر عزیز اسلام (ص) همچون طبیبی خانه به دوش، امت دورافتاده از امامشان را راهنمایی می‌کنند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: